Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

 Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ-ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ

Φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς ευγενείς. Το πρώτο όνομά του ήταν Αριστοκλής, ονομάσθηκε δε Πλάτων, για την ευρύτητα του στέρνου του και του μετώπου του. Νέος ασχολήθηκε με την ποίηση, αλλά γρήγορα επιδόθηκε οριστικά στη φιλοσοφία. Εικοσαετής προσκολλήθηκε στο Σωκράτη και έμεινε κοντά του επί εννέα έτη. Η αγάπη του προς αυτόν δεν έχει στην ιστορία όμοιο δείγμα αφοσιώσεως μαθητού προς δάσκαλο. Έκανε διάφορα ταξίδια στην Αίγυπτο, στην Κυρήνη, στη Σικελία, στη Μ. Ασία για να γνωριστεί με πολλούς φιλοσόφους της πυθαγορείου, ιδιαίτερα, σχολής.
Στις Συρακούσες, συνδέθηκε με φιλία με τον τύραννο Διονύσιο και τους συγγενείς του. Αργότερα, επειδή δυσαρέστησε τον τύραννο με την παρρησία του, αυτός, για εκδίκηση, τον πούλησε στο Σπαρτιάτη πρεσβευτή ως δούλο, για να τον απελευθερώσει με εξαγορά ο φιλόσοφος Αννικέριος. Αφού επέστρεψε στην Αθήνα, σαράντα πια ετών, ίδρυσε τακτική σχολή, τη λεγομένη Ακαδημία, που πήρε το όνομά της από τον τόπο, όπου ήταν αφιερωμένος στον ήρωα Ακάδημο.

Στην Ακαδημία του, ο Πλάτων, δίδαξε επί 42 έτη, οι δε μαθητές του αποτέλεσαν ένα είδος συνδέσμου επιστημονικού, που διατηρήθηκε μέχρι το 525 μ.Χ. Πέθανε στην Αθήνα σε ηλικία 81 ετών, την ημέρα των γενεθλίων του. Ο τάφος του, στον Κεραμεικό, σωζόταν ως τα χρόνια του Παυσανία. Έγραψε την «Απολογία» του Σωκράτη, του οποίου τη φιλοσοφία εκθέτει, συμπληρώνει, συστηματοποιεί και εξαίρει.
Η πλατωνική φιλοσοφία πραγματεύεται τη φύση του «αισθητού» και του «υπεραισθητού» κόσμου, και αποτελεί το πρώτο στην Ιστορία καθολικό σύστημα. Του συστήματος αυτού η επίδραση στο μεταγενέστερο κόσμο υπήρξε ανυπολόγιστη.

πηγές:www.mousa.gr
ΣΚΑΙ-ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΛΑΤΩΝ

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

ΓΑΛΗΝΟΣ "Περι των παθών της ψυχής"

Αποσπάσματα από το βιβλίο Γαληνός , "Για της ψυχής τα πάθη και τα λάθη".

Απληστία και Αυτάρκεια

«…..Ας δούμε τώρα με την ησυχία μας τι είδους πάθος είναι η απληστία Εναυσμα για την έρευνα θα μας δώσει η απληστία για φαγητό . Απληστία σε αυτήν την περίπτωση ονομάζεται η πέραν του μέτρου κατανάλωση τροφής. Και το μέτρο εδώ ορίζεται με βάση την χρησιμότητα της τροφής. Η χρησιμότητά της συνίσταται στο να θρέψει το σώμα. Και θα το θρέψει καλά εάν θα έχει χωνευτεί καλά. Και θα έχει χωνευτεί καλά εάν έχει προσληφθεί με μέτρο διότι γνωρίζουμε πως η περίσσια τροφή μένει αχώνευτη. Ετσι και συμβεί αυτό αναπόφευκτα χάνεται η χρησιμότητά της. Γιατί αν το σώμα καταπονηθεί από την περίσσια τροφή τότε θα την αποβάλει και έτσι χάνεται κάθε ωφέλεια. Αλλωστε την τροφή δεν την παίρνουμε για να την αποβάλουμε αλλά για να φτάσει αυτή σε όλα τα σημεία του σώματος……. .

Τώρα που έμαθες τι σημαίνει η απληστία για το σώμα άς συνεχίσουμε με την ψυχή και ας δούμε και εκεί την φύση της εξετάζοντας σε τι περιπτώσεις εκδηλώνεται , αρχίζοντας με τα υλικά αγαθά. Ορισμένα από αυτά δεν κάνουμε καλά που τα επιθυμούμε και τέτοια είναι τα μαργαριτάρια , οι σαρδόνυχες και όλοι οι άλλοι πολύτιμοι λίθοι που οι γυναίκες φαντάζονται ότι στολίζουν όσες τα φοράνε. Στην ίδια κατηγορία ανήκουν και τα χρυσούφαντα ιμάτια , η κάποια με περιττά στολίδια και άλλα που έρχονται από τόπους μακρινούς , όπως τα λεγόμενα μεταξωτά

Όμως κάποια αγαθά που βοηθούν το σώμα να παραμένει υγιές καλώς τα επιδιώκουμε. Και τέτοια γενικά είναι τα τρόφιμα , τα ρούχα τα υποδήματα και η κατοικία . Στην ίδια κατηγορία προφανώς ανήκουν και όσα αγαθά είναι χρήσιμα στους ασθενείς Το λάδι για παράδειγμα είναι χρήσιμο και για τους ασθενείς και για τους υγιείς και υπάρχουν και πολλά άλλα τέτοια που λίγο ως πολύ ωφελούν το σώμα

Τώρα λοιπόν φαντάζομαι πως έχεις πια ξεκάθαρα αντιληφθεί ποιο είναι το ποσοτικό όριο στην απόκτηση των αγαθών. Όπως είναι σαφές ότι ένα υπόδημα με μήκος μισό πήχη είναι τελείως άχρηστο έτσι πρέπει να γίνει σαφές ότι το να έχουμε πέντε ή δέκα ζευγάρια υποδήματα παραπάνω από τα δύο που φοράμε είναι εξ΄ ίσου περιττό και άχρηστο. Δηλαδή εάν έχεις δύο δεν σου αρκούν για τις ανάγκες σου; Εμείς όμως όχι μόνον δεν αρκούμαστε σε αυτά αλλά όλα γενικά τα αποκτήματά μας είναι πολύ περισσότερα. Το εισόδημα και η περιουσία μας είναι πολύ μεγαλύτερα από αυτά που χρειαζόμαστε για να φροντίσουμε την υγεία μας. Κάποιοι μάλιστα που διαλέγουν τον λεγόμενο «απολαυστικό βίο» , ξοδεύουν όχι μόνον τα διπλά και τριπλά αλλά και πέντε και δέκα και τριάντα φορές περισσότερα από ότι εμείς

Εσύ όπως βλέπω ζείς όπως και εγώ αλλά σε αντίθεση με μένα έχεις στενοχώριες αν και η περιουσία σου κάθε χρόνο αυξάνεται, Από τα εισοδήματά σου ξοδεύεις μόνον το ένα δέκατο και τα υπόλοιπα έρχονται να προστεθούν στα υπάρχοντά σου. Βλέπω πως δεν τολμάς να ξοδέψεις ούτε για καλές πράξεις ούτε για την αγορά ή παραγωγή βιβλίων , ούτε για την εκπαίδευση των αντιγραφέων ώστε να βελτιωθούν στην στενογραφία ή την καλλιγραφία .Ούτε βέβαια σε βλέπω να μοιράζεις χρήματα , τρόφιμά , ρούχα και ιατρική βοήθεια στους αναξιοπαθούντες όπως κάνω κάθε τόσο εγώ !

Είσαι σε θέση να δείς ο ίδιος την αιτία της λύπης και της στεναχώριας σου ή ποθείς να ακούσεις το όνομά της από μένα ; Εάν αυτό επιθυμείς , μάθε λοιπόν πως αιτία όλων αυτών είναι εκείνο που οι Ελληνες ονομάζουν άλλοτε απληστία και άλλοτε πλεονεξία. Απληστία επειδή μένουν ανεκπλήρωτες οι επιθυμίες σου και πλεονεξία επειδή επιθυμείς πάντα να αποκτήσεις περισσότερα από όσα έχεις…..

Και όμως είναι προτιμότερο να είσαι πρώτος στην αυτάρκεια (παρά στα πλούτη) και αυτό εξαρτάται από εσένα. Το να είσαι πρώτος στα πλούτη είναι αποτέλεσμα τύχης και όχι αρετής Η τύχη μπορεί να κάνει ακόμη και τους δούλους και τους απελεύθερους πλουσιότερους και από εμάς τους λεγόμενους ευγενείς Εσύ όμως ακόμη και αν αποκτήσεις περισσότερα από όλους τους συμπολίτες σου θα βασανίζεσαι από την σκέψη ότι κάποιος άλλος σε άλλη πόλη έχει περισσότερα από σένα Και εάν και σε αυτό η τύχη σου χαμογελάσει τότε θα πάς και στα άλλα έθνη θέλοντας να ξεπεράσεις και τους εκεί πλούσιους.. Επομένως παρά τα πλούτη σου θα παραμείνεις αιώνια φτωχός γιατί οι επιθυμίες σου δεν έχουν όρια…. .

Ας δούμε τώρα και την απληστία σε σχέση με την δόξα και τα δημόσια αξιώματα. Εάν καταφέρεις να αποδιώξεις και αυτό το είδος της απληστίας από πάνω σου τότε θα έχεις έναν επί πλέον λόγο να μην στεναχωριέσαι. Εσένα δεν σου αρκεί να σε τιμούν μόνο οι γνωστοί σου μα θέλεις να σε εκθειάζουν οι πάντες μέσα στην πόλη. Αναλογίστηκες όμως τι ποσοστό είναι αυτό σε σχέση με όλους τους άλλους κατοίκους της Ασίας οι οποίοι σε αγνοούν ; Δεν αποκλείεται λοιπόν να θελήσεις να σε γνωρίσουν και αυτοί ώστε να σε τιμούν και να σε δοξάζουν ! Δεν είναι αυτό προιόν υπέρμετρης φιλοδοξίας και ματαιοδοξίας ; Αν αφήσεις λοιπόν να απλωθούν οι επιθυμίες σου και σε αυτήν την κατεύθυνση τότε σίγουρα θα υποφέρεις περισσότερο.
Ας ασκηθούμε λοιπόν με όλες μας τις δυνάμεις για να απαλλαγούμε από την στεναχώρια. Ας πείσουμε τον εαυτό μας ότι η απληστία είναι το χειρότερο πάθος της ψυχής ! Αυτή είναι η βάση της φιλοχρηματίας ,της φιλοδοξίας , της φιλαρχίας και της εριστικότητας Πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας πάντα το δόγμα της αυτάρκειας που είναι στενά συνδεδεμένο με το θέμα της απληστίας…. Αν λοιπόν θέλουμε να ζούμε χωρίς πόνο ψυχής , και αυτό εξαρτάται από εμάς , τότε άς έχουμε πάντοτε στο νού μας το δόγμα της αυτάρκειας και της απληστίας. Ποιός άραγε δεν θα ήθελε να απαλλαγεί για όλη του τη ζωή από τις στεναχώριες ; Ποιος δεν θα προτιμούσε αυτό παρά το να έχει τα πλούτη του Μίδα και του Κίνυρου ; ….»
ΠΗΓΗ:http://www.theasis.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=46:2008-09-04-20-53-28&catid=36:2008-09-04-20-07-12&Itemid=53

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

Η Ιστορία των Τηλεπικοινωνιών


Η λέξη τηλεπικοινωνία προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό επίρρημα τηλέ- που σημαίνει μακριά/από απόσταση και το ρήμα κοινωνώ που σημαίνει μετέχω , έρχομαι σε επαφή.

       Η έμφυτη ανάγκη του ανθρώπου για επικοινωνία τον οδήγησε στην αξιοποίηση της τεχνολογίας , με ιδιαίτερα ευρηματικό τρόπο, προκειμένου να εξαλείψει την απόσταση και να πετύχει τρόπους απομακρυσμένης επικοινωνίας. Μάλιστα σε κάθε ιστορική περίοδο το πολιτιστικό επίπεδο προσδιορίζονταν και από μια ανάλογης στάθμης ικανότητα για  διεξαγωγή  γρήγορης  και αξιόπιστης επικοινωνίας. Δείκτης δηλαδή οικονομικής και κοινωνικής εξέλιξης κάθε χώρας , στο παρελθόν και στο σύγχρονο κόσμο , είναι τα επίπεδα της τηλεπικοινωνίας που αυτή διαθέτει.
      Σε κάθε εποχή παρατηρήθηκε  η τάση για βελτιστοποίηση των τηλεπικοινωνιακών μέσων. Σίγουρα, επανάσταση έφερε η γραφή, η τυπογραφία και  η εκμετάλλευση του ηλεκτρισμού που μας έδωσε τον τηλέγραφο και το τηλέφωνο αλλά και η βελτίωση των μέσων μεταφοράς. Ποτέ όμως στο παρελθόν, με την εξέλιξη της Πληροφορικής και με τις νέες τεχνολογίες , ο άνθρωπος δεν είχε την δυνατότητα να βρεθεί σε παγκόσμια κλίμακα τόσο κοντά και με τόσες πολλές επικοινωνιακές δυνατότητες . Ποτέ ξανά ο πολιτισμός δεν συνδεόταν σε τέτοιο καθοριστικό βαθμό με κάποια νέα τεχνική επικοινωνίας. Σήμερα κυριαρχεί η πληροφορία και η ελεύθερη διακίνισή της , με φορέα έναν τηλεπικοινωνιακό κορμό που απλώνεται με το Διαδύκτιο , τις μεταφόρες και τις δορυφορικές επικοινωνίες σε όλη τη γη. Αναπόφευχτα λοιπόν οδηγούμαστε προς μια πορεία συνεχής αναβάθμισης των τηλεπικοινωνιακών δικτύων, προκειμένου να ανταποκριθούν στην ολοένα και μαζικότερη ένταξη των τοπικών κοινωνιών σε μία διεθνή, οδηγούμαστε δηλαδή στην αποκαλούμενη   παγκοσμιοποίηση . Ερωτήματα , όπως είναι το άτομο έτοιμο και ώριμο για μια νέα μορφή κοινωνίας ; ή ακόμα είναι και η τεχνολογία έτοιμη να αντεπεξέλθει σ’ αυτές τις αναζητήσεις ; είναι ακόμα σε βαθιά διερεύνηση.
           Σε αυτόν τον πρωτόγνωρο ιστορικά και κοινωνικά προσανατολισμό του ανθρώπου είναι ουσιαστικό να καταγραφεί η θέση , η προσφορά και οι προοπτικές των Ελλήνων στο πέρασμα των χιλιετίων . 
 
 
Η τηλεπικοινωνία στην Αρχαία Ελλάδα
                                                                              
 
 Ίριδα  ήταν κατά την μυθολογία η πρώτη ουράνια αγγελιαφόρισσα μεταξύ των θεών του Ολύμπου και των ανθρώπων. Αργότερα η Ίριδα παραμερίστηκε από τον Ερμή, με τα φτερωτά πέδιλα και το φτερωτό κράνος του ,στον οποίο ο Δίας είχε απόλυτη εμπιστοσύνη. [Στυλιάδης] Με αυτά τα στοιχεία κατανοούμε πως οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν την ανάγκη για απομακρυσμένη επικοινωνία αυτονοήτη. Όλα τα σημαντικά γεγονότα , όλες οι καθοριστικές ιστορικές στιγμές των αρχαίων χρωστούσαν την εξέλιξή τους σε κάποιας μορφής επιτυχημένη τηλεπικοινωνιακή παρέμβαση. Η πληροφορία για τις κινήσεις του εχθρικού στρατού , η έγκυρη ενημέρωση για σημαντικά γεγονότα είχαν ως φορέα κάποιον αγγελιαφόρο πεζό ή έφιππο. Φημισμένος είναι ο    μαραθωνοδρόμος Φιλιππίδης(κατά τον Λουκιανό) , που μετέφερε στην Αθήνα το μήνυμα της νίκης στο Μαραθώνα(490 π.Χ.) διασχίζοντας τρέχοντας μια απόσταση 39 χιλιομέτρων . Στους αγγελιαφόρους ανήκαν και οι ημεροδρόμοι(όπως  ο Ταλθύβιος , ο αγγελιαφόρος του Αγαμέμνωνα)  που εν καιρώ πολέμου μετέφεραν στρατιωτικά μηνύματα και εντολές είτε προφορικά , είτε κωδικοποιημένα.

 
 Οι Σπαρτιάτες  εισήγαγαν στην επικοινωνία την τέχνη της κρυπτογράφησης. Η κρυπτογράφηση της  κυλινδρικής λακεδαιμονικής σκυτάλης(Πλούταρχος 7ο π.Χ. αιώνα) κάνει χρήση ενός κυλίνδρου(σκυτάλη) πάνω στον οποίο τυλίγεται μια περγαμηνή. Το μήνυμα γράφεται εγκάρσια πάνω στην τυλιγμένη περγαμηνή και μεταφέρεται ξετυλιγμένο και άρα κωδικοποιημένο. Ο παραλήπτης για να διαβάσει το μήνυμα , έπρεπε να τυλίξει με τον κατάλληλο τρόπο την περγαμήνη σε σκυτάλη ίδιας διαμέτρου.
        
Για την τηλεμετάδοση σημάτων οι Αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποίησαν οπτικά μέσα (οπτικός τηλέγραφος). Η επικράτηση και επέκταση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού , θα λέγαμε , χρωστάει πολλά στο καλά οργανωμένο επικοινωνιακό δίκτυο ανά τον Ελλαδικό χώρο. Το δίκτυο αυτό , το δίκτυο των Φρυκτωριών, εκμετταλευόμενο τα νησιά του Αιγαίου και την ορεινή μορφολογία της περιοχής,  χρησιμοποιεί την φωτιά και έναν κώδικα αναπαράστασης γραμμάτων για την μετάδοση μηνυμάτων σε πολλά χιλιόμετρα(≈130). Στην ουσία μιλάμε για την προϊστορία του τηλέγραφου.     
Οι πρώτες  φρυκτωρίες ή φρυκτώρια θεωρούνται κατά πολλούς οι  Ηράκλειες στήλες(Γιβραλτάρ). [Λάζος , εγκυκλοπαίδειες Ελευθερουδάκη ] Αυτές οι στήλες ήταν σημάδι για το τέρμα των δύο ηπείρων και για την Πύλη του ωκεανού ή την Τηλέπυλο όπως την ονομάζει ο Όμηρος. 
Τις φρυκτωρίες χρησιμοποίησε αρχικά ο μηκυναϊκός πολιτισμός. Οι Μακεδόνες  εδραίωσαν το αχανές βασίλειο τους κάνοντας χρήση και επεκτείνοντας τα δίκτυα των φρυκτωριών στα βάθη της Ασίας. Η  Ρωμαική αυτοκρατορία μάλιστα θεωρούσε πρωταρχική την εγκαθίδρυση πυκνών φρυκτωριών αλλά κατέρρευσε όταν αυτές καταστράφηκαν.
Αξίζει να σημειωθεί  πως οι θέσεις και οι προσανατολισμοί των δικτύων των φρυκτωριών τουλάχιστον στον ελλαδικό χώρο  συμπίπτουν και με τις θέσεις που βρίσκονται οι σημερινοί τηλεπικοινωνιακοί αναμεταδότες.                        
[Στυλιάδης]Εκτός όμως από την χρήση της φωτιάς οι αρχαίοι εκμεταλεύτηκαν και τον ήλιο. Συγκεκριμένα οι Πέρσες είχαν οργανώσει μυστικό δίκτυο στην κορυφή της Πεντέλης σε συνεργασία με τους οπαδούς του Ιππία χρησιμοποιώντας  γυαλιστερές ασπίδες που αντανακλούσαν τον ήλιο. Ο τρόπος αυτός επικοινωνίας γρήγορα επεκτάθηκε και ονομάστηκε ηλιογράφος καλύπτοντας αποστάσεις των 40 με 140 χιλιομέτρων ανάλογα με την ορατότητα.
Συνδιάζοντας τα δύο αυτά συστήματα οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν συνήθως φωτιές(φρυκτωρίες) την νύχτα και την ημέρα οπτικό τηλέγραφο με σημαίες και καπνό ή μεγάλες ασπίδες για την αντανάκλαση των ηλιακών ακτίνων. Παράλληλα διατηρούσαν και ένα απλωμένο δίκτυο από ταχυδρόμους και ταχυδρομικά περιστέρια για την αποστολή γραπτών μηνυμάτων.

Η ανάγκη όμως για ακριβέστερο κώδικα επικοινωνίας οδήγησε τους αρχαίους τεχνικούς στην επινόηση και άλλων μεθόδων επικοινωνίας.  Έτσι γύρω στα 330 π.Χ. ο Αινείας ο  Τακτικός[έργο του Πολιορκητικά/κατά Πολύβιο] εφηύρε τον υδραυλικό τηλέγραφο. Ο τηλέγραφος αυτός σε γενικές γραμμές αποτελούνταν από ένα δοχείο με νερό και μία βρύση στην βάση του. Εντός του δοχείου ήταν στηριγμένη κάθετα μία ράβδος που κατά μήκος της είχε χαραγμένα μηνύματα ,όπως εμφάνιση πλοίων ή  εχθρικού στρατού . Η επικοινωνία περιλάμβανε δύο απομακρυσμένους τηλέγραφους. Όταν δύο σταθμοί ζητούσαν επικοινωνία ο ένας άνοιγε την βρύση του τηλέγραφού του και την έκλεινε όταν ο απομακρυσμένος σταθμός του έστελνε φωτεινό σήμα τέλους. Η στάθμη του νερού στον τηλέγραφο έδειχνε το κωδικοποιημένο μήνυμα.

Εκτός από τον υδραυλικό τηλέγραφο ο Αινείας πρότεινε και μία άλλη ευφυής μέθοδο μετάδοσης γραπτού κρυπτογραφημένου μηνύματος, περιορισμένης όμως εμβέλειας [Κωδικό μοιρογνωμόνιο του Αινεία κατά Hermann Diels].  Σε κυκλικό δίσκο χαράσσονταν στην περιφέρεια 24 οπές που αντιστοιχούσαν στα γράμματα της αλφαβήτου. Μία έκκεντρη οπή όριζε ακτίνα που αντιστοιχούσε στο γράμμα α. Ο  πομπός φώτιζε την έκκεντρη οπή και την οπή του αντίστοιχου γράμματος , ώστε ο αποδέκτης καταγράφοντας τα γράμματα σχημάτιζε λέξεις και φράσεις.
         Ένα από τα πρωταρχικά συστήματα επικοινωνίας υπήρξε η μετάδωση ήχων. Από την εποχή των Περσικών πολέμων ήταν ήδη γνωστή η χρήση του τηλεβόα(ηχητικό κέρας). Συγκεκριμένα ο ακουστικός τηλέγραφος του Μεγάλου Αλέξανδρου αποτελούνταν από ένα τρίποδο ύψος περίπου τεσσάρων μέτρων , ενωμένο στην κορυφή , από την οποία ξεκινούσε ένα σχοινί που κρατούσε ένα στρόγγυλο ηχητικό κέρας (εικόνα) μεγάλου μεγέθους. Η ανάρτυση ήταν τέτοια που επέτρεπε την κυκλική περιστροφή του κέρατος ώστε το σήμα να πηγαίνει προς όλες τις κατευθύνσεις [Λάζος].
Ένας άλλος τρόπος επικοινωνίας των αρχαίων Ελλήνων είναι και η χρήση πολύχρωμων σημαίων(κατά αναλογία με τον κώδικα επικοινωνίας του σημερινού ναυτικού) στην διάρκεια της ημέρας . Στην ουσία πραγματοποιώταν η μετάδοση προσυμφωνημένων μηνυμάτων , όπως δύο κόκκινα πανιά=κίνδυνος.
Μέσα στην ευρηματικότητα των Ελλήνων για αποστολή μηνυμάτων ξεχωρίζει και η χρησιμοποίηση της κύστης ενός ζώου. Συγκεκριμένα φούσκωναν την κύστη ενός μεγαλόσωμου ζώου πολύ καλά και έγραφαν πάνω της ,με παχιά γράμματα και ανθεκτική μελάνη, το μήνυμα που ήθελαν. Κατόπιν ξεφούσκωναν την κύστη , την έδεναν καλά στην άκρη , την οποία έκοβαν για να είναι ίσια και την τοποθετούσαν για κάλυψη στο πάτο ενός αγγείου το οποίο γέμιζαν με λάδι. Ο παραλήπτης φούσκωνε την κύστη και διάβαζε το μήνυμα(Λήμμα Κρυπτογραφία, Μ.Μ.Ε. Ήλιος ,τόμος ΙΕ΄ , 288-292.). Τέτοιες αποστολές μηνυμάτων περιγράφει ο Ηρόδοτος (Ο Μήδος ο Αστυάγης προς τον Κύρο της Περσίας).
Από τις σημαντικότερες και δημοφιλής  όμως μεθόδους αποστολής μηνυμάτων , κρυπτογραφημένων ή μη, ήταν η χρήση δίπτυχων κερωμένων πινακιδίων. Τα `κεκηρωμένα πινακίδια` είναι γνήσια ελληνική εφεύρεση και θεωρείται η πρωταρχική μορφή των βιβλίων. Τα δίπτυχα  αυτά (εικόνα σελ.73) αποτελούνταν από δύο ισομεγέθεις ξύλινες πινακίδες , διαστάσεων περίπου 20Χ30 εκ. , οι οποίες ήταν ενωμένες με κάποιο είδος άρθρωσης.  Στην εσωτερική πλευρά των πινακιδίων έσκαβαν ελαφρά την επιφάνεια , αφήνοντας γύρω γύρω ένα πλαίσιο. Μέσα στην σκαμμένη επιφάνεια έστρωναν λιωμένο κερί(μάλθη χρώματος σκούρο μπλε) , πάνω στο οποίο έγραφαν το μήνυμα. Πάνω στο λειασμένο κερί έγραφαν  το μήνυμα με το κέστρο ή  στύλο , γραφίδα που η μία άκρη της ήταν μυτερή (στύλος) για να γράφει κανείς , ενώ η άλλη πλατιά (κέστρο) για  να σβήνει.
Κατά την Αλεξανδρινή εποχή οι τεχνικοί Κλεοξένης και Δημόκλειτος βελτίωσαν τον οπτικό τηλέγραφο και επινόησαν το 150 π.Χ. περίπου (Πολύβιος/Ιστορία Χ) τις πυρσείες. Οι πυρσίες χρησιμοποιούσαν τις φρυκτωρίες και τον υδραυλικό τηλέγραφο του Αινεία και έκαναν χρήση  μεθόδου μετάδοσης σήματος  που αποτέλεσε τον πρόδρομο του κώδικα Μορς και της ψηφιακής λογικής .[Στυλιάδης] Η εμβέλεια αυτού του τρόπου επικοινωνίας αποδείχθηκε στην πράξη ότι έφθανε μέχρι και τα 30 χιλιόμετρα. Η κατασκευή του συστήματος των πυρσείων περιλαμβάνει δύο τοίχους που μοιάζουν με πολεμίστρες , με έξι εσοχές και πέντε κοιλότητες. Η κάθε κοιλότητα ήταν  πλάτους ενός μέτρου και διέθετε μία  πυρσεία(πυρσό) . Από την οπτική γωνία του δέκτη ο αριστερός τοίχος αντοιστιχούσε στην σειρά και ο δεξιός στη στήλη των γραμμάτων.(ΕΙΚΟΝΑ). Το σύστημα αυτό χώριζε το αλφάβητο σε πέντε σειρές(ομάδες) και σε πέντε στήλες κατά την κάτωθι διάταξη.
Α
Β
Γ
Δ
Ε
Ζ
Η
Θ
Ι
Κ
Λ
Μ
Ν
Ξ
Ο
Π
Ρ
Σ
Τ
Υ
Φ
Χ
Ψ
Ω
 
Σχηματική αντιστοιχία των γραμμάτων της ελληνικής αλφαβήτου με τις σειρές και στήλες του οπτικού τηλέγραφου .
 
Για να μεταδωθεί π.χ. το γράμμα Ξ έπρεπε να ανάψουν στον πρώτο τοίχο 4 πυρσοί και στον δεύτερο τοίχο 3 πυρσοί(τέταρτη στήλη και τρίτη γραμμή). Οι πυρσοί είχαν επάλειψη ρετσινιού ή ακάθαρτου πετρελαίου, που ήταν γνωστό από την τοποθεσία Κερί της Ζακύνθου από όπου και σήμερα αναβλύζει. Ο Αισχύλος μάλιστα αναφέρεται χαρακτηριστικά στο ‘άγγαρο πυρ’(άσβεστο πυρ) των φρυκτωριών. Ο Πολύβιος εγκωμιάζει αυτόν τον κώδικα επικοινωνίας για την ακρίβεια και απλότητα που παρήχε. 


 
 

Στο  Βυζάντιο ( 450 μ.Χ) οι φρυκτωρίες αντικαθίστανται από τις καμινοβίγλες ή καμινοβιγλάτορες(κάμινος-χώρος καύσης και βίγλα-παρατηρητήριο) με τις οποίες αυξήθηκαν η ευκρίνεια και η εμβέλεια του σήματος προσθέτοντας και καθρέφτες.
Το βυζαντινό αυτό σύστημα επικονωνίας απλωνόταν μέχρι την Ταρσό της Μικράς Ασίας , καλύπτοντας μία απόσταση 700 χιλιομέτρων και απόσταση 100 χιλιομέτρων μεταξύ παρατηρητηρίων. Στην Ιστορία αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι με φωτεινά σήματα η βασίλισσα Θεοδώρα το 532 μ.Χ. ειδοποίησε για να καταστείλουν την στάση του Νίκα.
Άλλο ένα σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης με φωτιές ήταν και το ωρονόμιο  του Θεσσαλονικιού φιλόσοφου Λέοντα το 790 μ.Χ.. Το σύστημα αυτό σε συνδιασμό με ειδικά ρολόγια , ειδοποιούσε έγκαιρα τους Βυζαντινούς  για τις αραβικές επιδρομές. Το ωρονόμιο κωδικοποιούσε με την χρήση ενός ρολογιού τον αριθμό των υψωμάτων του πυρσού(δηλαδή ανάλογα με την ώρα και το πόσες φορές υψωνόταν ο πυρσός , σήμαινε και διαφορετικό μήνυμα). Το σύστημα αχρηστέυτηκε επί βασιλείας Μιχαήλ Γ΄, πιθανώς γιατί οι νίκες του μείωσαν την αναγκαιότητά του και τέθηκε πάλι σε χρήση από τον Μανουήλ τον Α`. [Ιστορική εξέλιξη των τηλεπικοινωνιών στη χώρα μας .Δ.Σκανδαράς].
Ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος αναφέρει ότι ένα μήνυμα έκανε μία περίπου ώρα για να ληφθεί στην  Κωνσταντινούπολη με μέσο όρο λήψης και αναμετάδωσης από σταθμό σε σταθμό πέντε με οκτώ λεπτά. Αυτό το τηλεπικοινωνιακό σύστημα των βυζαντινών το χρησιμοποίησαν και οι Σταυροφόροι μετά από την προσωρινή κατάκτηση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας το 1204 μ.Χ. 

Πάσχος Βασίλης

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΥΡΙΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΤΩΝ ΑΡΑΟΥΚΑΝΩΝ ΤΗΣ ΧΙΛΗΣ.



 

Η πρώτη απόπειρα ενασχόλησης με την μελέτη της γλώσσας των Θεών του Ηλίου, των Ίνκα (1), που πίστευαν και περίμεναν τους λευκούς θεούς τους, που παρασύρθηκαν να δεχθούν τους καταστροφικούς και απολίτιστους ΄΄ εκπολιτιστές ΄΄ τους, τους Ισπανούς του Πιζάρο, ως επιστρέφοντες προγόνους και προπάτορες και θεούς , μας απεκάλυψε ελληνικές ρίζες και δομές στην Αμερικανική Ήπειρο από την πανάρχαια εποχή με διαλεκτικά δωρικά και αιολικά στοιχεία της γλώσσας τους *.

Αλλά και η προσέγγιση της γλώσσας των Αραουκανών ενός άλλου λαού της Ν. Αμερικής, αποκαλύπτει μια άλλη , πολλαπλά δημιουργική ελληνική εστία στην Νότια Αμερική, σε χώρα αντίπαλο πόλο της αυτοκρατορίας των Ίνκα , που πολέμησε τους Ισπανούς εισβολείς και θαυμάστηκε (2) απ  αυτούς, αποδεικνύοντας την Σπαρτιατική καταγωγή της.

Και εξυμνήθηκε στο σχετικό έπος   Araucania  από τους Ισπανούς ποιητές . Αραουκανοί, Μαπούτσε, Βελίτσε. Λέξεις που μοιάζουν εξωτικές, που σε πρώτη θέαση δεν μας ξεδιπλώνουν το θαυμαστό περιεχόμενό τους, ειδικά σε μας τους Έλληνες . Και όμως , αν εντρυφήσουμε στα λεξικά και στις συνήθειες των λαών αυτών, έρχονται στο φως πολλά στοιχεία, που παραπέμπουν σε πολύ οικίες και γνωστές μας εικόνες , έθιμα και στοιχεία . Και πάνω απ  όλα, προκαλεί τον μελετητή η ομοιότητα των τοπωνυμίων, των ονομάτων, των γλωσσών γενικότερα. Το δωρικό ιδίωμα, που εντοπίζεται στη βάση των ριζών των λέξεων επιβεβαιώνει τις ιστορικές μαρτυρίες, και μάλιστα όσες προέρχονται από επίσημα μέλη των φυλών αυτών .(3)

Οι γλωσσικές αποδείξεις επικεντρώνονται στην φυσιολογία και τα σωματικά χαρακτηριστικά των μελών της φυλής, στις συνήθειες, στις θρησκευτικές δοξασίες, στις ιστορικές αναλογίες και μαρτυρίες για την οδό που διανύθηκε μέχρι την άφιξη των πρώτων εποίκων Αραουκανών στη Χιλή, που έχει και αυτή να αποκαλύψει πολλά, για πιθανές ενδιάμεσες αποικίες των Ελλήνων στον Ειρηνικό Ωκεανό ή ελληνικές εστίες που χρειάζεται να ερευνηθούν **. Και ίσως αποκαλυφθούν ερμηνείες συμπεριφορών ή εθίμων των γενικώς και αδιακρίτως σήμερα αποκαλουμένων ιθαγενών με ελληνοκεντρική θεώρηση . Σε κάθε περίπτωση αφετηρία αυτής της περιπλάνησης, τόσο γοητευτικής και , ελπίζουμε, πλούσιας σ ενδείξεις και σκέψεις, μπορεί να αποτελέσουν τα καθαρά ελληνικά ή ελληνόμορφα τοπωνύμια ή ονομασίες περιοχών, όπως η πόλη Ούε ( Hue = Gue < Γαία ) το Λάος και η ονομασία των νησιών Γαλα – πάγος (Λευκός Βράχος ). Εν προκειμένω ο περιγραφές των αρχαίων , ως του Στράβωνος και του Πτολεμαίου, είναι πολύτιμη πηγή πληροφοριών για τα ταξίδια των Αρχαίων Ελλήνων στις περιοχές αυτές, που αφ’ εαυτών αποδεικνύουν ότι τους ήσαν γνωστές και επιβεβαιώνουν κι αυτές τα διάβα των Ελλήνων, που πολύ πιθανόν κατέληξε από την θαλάσσια αυτή οδό στην Χιλή, όπου εγκαταστάθηκαν και αναπτύχθηκαν οι Αραουκανοί και που σήμερα ομολογούν και μελετούν τη καταγωγή τους και προβάλουν και αναπτύσσουν την γλώσσα τους και σε πανεπιστημιακά ιδρύματα.


Αλλά ως τα πλέον σημαντικά όμως αντικείμενα της έρευνας αποδεικνύονται τα ονόματα των Αραουκανών . Και αυτά είναι αμιγώς ελληνικά . Ο κατάλογος ονομάτων που ακολουθεί, αντιστοιχίζει τα αραουκανικά ονόματα με τα αρχαιοελληνικά τους αρχέτυπα και αποτελείται από ονόματα προσωπικοτήτων .


Alkaman = Αλκαμένης

Allavilu = Αλλόφιλος

Alkapan = Αλκιφάνης

Andakolo = Αντίχορος

Antihuenu = Αντίγονος

Antivilu = Αντίφιλος ( παρατηρούμε την τροπή του φ σε β,

όπως στην Μακεδονική διάλεκτο )

Antipulli = Αντίπυλος

Antimanki = Αντίμαχος

Antigaki = Αντίοχος

Antriti = Ανδρίτη ( αμαζόνα, ανδρογυναίκα)

Antilaf = Αντίλοχος

Antipan = Αντιφάνης

Glauka = Γλαύκη ( από το γλαυκός )

Ile = Ύλας, όνομα γνωστού Αργοναύτη

Kare = Χάρις

Kirio = Κύριος

Tome = Τομεύς


Krea = Κρέουσα

Krinno = Κρίνος ή Κρίνων

Napo = Νάπος ( από το νάπη =δάση, κοιλάδα, Αγ. Νάπα )

Pono = Πόνος ( από το πόνος = κόπος, έργον, μάχη )

Tropa = Τρόφος ( από το τροφός )

Karelao = Χαρίλαος

Epinapi = Επίνεφος ή Επίναπος ( νάπη = κοιλάδα, δάσος )

Kallopillan = Καλλιφίλων


Kallopan = Καλλιφάνης

Kallotane = Καλλιθάνης

Kallomalin = Καλλίμελος

Kallolanke = Καλλιλάμπης (π κ )

Kallolalangue = Καλλίλογος

Karenaipai = Χαρίνιππος

Karellanga = Χαρίλαμπος

Kedoman = Κηδομένης ( κήδος = μέριμνα, φροντίς )

Kalemante = Καλλιμάντης


Kelentara = Καλλιδωρος

Kaupolikan = Γεωπολυγένης

Kanio = Γεννίων ( = γενάρχης )

*Huenchulao = (Α)huenchulao = Αγησίλαος

Lientur = Λεόντωρ, Λέανδρος

Lemo- Lemo = Πτόλεμος ή Πτολεμαίος

Lautaro = Λαόδωρος

Lonko = Λόγγος

Nekuleo = Νικόλαος ( όνομα Σπαρτιατικό)

Maniqueo = Μενοικεύς

Mauropande = Μαυροπένθης

Melitaun = Μελιταίος

Melivilu = Μελίφιλος

Antupillan = Ανθοφίλων

Poepan = Ποοφάνης

Aliman = Αλιμένης

Elikura = Ελίκωρος

Leokano = Λεωγένης

Leokato = Λεωκράτης

Leochengo = Λεωσθένης

Nakto = Νυκτώ

Gualema = Γαιο(πτό)λεμος

Leokan = Λεωγένης

Lemo



κατά την έρευνα των ονομάτων έχουν επισημανθεί οι εξής καταλήξεις σε αντιστοιχία :



-kan = -γένης, -man = -μένης, -vilu = -φίλος, -katum = -κράτης, -pan = -φάνης, -an = -άνης, - huenu = -γονος, -

-puli = -πυλος, -gav = -γαίος, -gaki = -οχος, -manki = -μαχος,

-laf = -λοχος, -gueo = -κευς, -ande = -άνθης, - taro = -δωρος

- ante = αντης, -pai = -ίππος, - polikan = - πολυγένης.


· Στην γλώσσα των Αραουκανών είναι συχνή η αποκοπή ολόκληρων συλλαβών χάριν συντομίας. Το φαινόμενο αυτό θα το συναντήσουμε και σε άλλα ονόματα.
 Σ. Δωρικός Βούλης (Dr. Ing.) – Κ. Χατζηγιαννάκης (Dr. Μηχ.)  
ΠΗΓΗ:http://users.hellasnet.gr/tilefos/dorikos.htm

Αυτοματισμοι στην αρχαια Ελλαδα

Ποιος είπε ότι τα ρομπότ, οι αυτόματες πόρτες και η ατμομηχανή είναι τεχνολογικά επιτεύγματα της δεύτερης χιλιετίας; Ε, λοιπόν, όχι! Τα στοιχεία που έρχονται στην επιφάνεια φαίνεται να αποδεικνύουν αυτό που εδώ και αρκετές δεκαετίες ήταν κοινό μυστικό μεταξύ των ερευνητών: στην αρχαία Ελλάδα, κυρίως ο Ήφαιστος και ο Δαίδαλος ανέπτυξαν τεχνικές που θα τις ζήλευαν πολλοί εφευρέτες της εποχής εκείνης, αλλά και σήμερα.
Παρακάτω μπορείτε να δείτε διάφορες χρήσιμες εφαρμογές:

Τάλως


Ένα από τα πιο γνωστά αρχαία ρομπότ στην Ελλάδα ήταν ο διάσημος Τάλως (στην αρχαία Κρητική διάλεκτο σημαίνει και ήλιος). Κατασκευάστηκε από τον θεό Ήφαιστο, ο οποίος ήθελε να στείλει την εφεύρεσή του ως δώρο στον βασιλιά της Κρήτης Μίνωα. Ο Τάλως ήταν τεράστιος ανθρωπόμορφος και χάλκινος. Προστάτευε την Κρήτη από τους εχθρούς της και επέβλεπε την εφαρμογή των νόμων. Μπορούσε να κινείται πολύ γρήγορα και ήταν σε θέση να κάνει σε μία μέρα τρεις φορές τον γύρο της Κρήτης (μέση ταχύτητα 250 km/h!). Είχε την δύναμη να εκσφενδονίζει τεράστιους βράχους εναντίων των αντιπάλων του ή να τους καίει με την καυτή αναπνοή του! Με αυτόν τον τρόπο απωθούσε τα εχθρικά πλοία προστατεύοντας την Κρήτη.
Όπως λέει ο μύθος, όταν οι Αργοναύτες επέστρεφαν απ’ την Κολχίδα, με την δύναμη της μάγισσας Μήδειας κατάφεραν να καταστρέψουν τον Τάλω. Η Μήδεια κατάφερε να προκαλέσει σύγχυση στον Τάλω και τραυματίστηκε άσχημα στο πόδι του. Το αίμα έφυγε απ’ την μία και μόνη φλέβα του σαν λιωμένο μέταλλο! Μία άλλη εκδοχή της ίδιας ιστορίας αναφέρει ότι ο Ποίας (πατέρας του Φιλοκτήτη) τόξευσε ένα βέλος στην φτέρνα του ρομπότ, μία βίδα πετάχτηκε και ο Ιχώρ, το αίμα των Θεών, έρευσε έξω απ’ το μεταλλικό σώμα! Αρκετά νομίσματα στα οποία εικονίζεται ο Τάλως βρέθηκαν στην πόλη της Φαιστού.

Αυτόματες πόρτες

 Η τεχνολογία της αρχαιότητας τέθηκε φυσικά και στην υπηρεσία της θρησκείας! Όταν κάποιος πιστός έκανε μία προσφορά σε κάποιον Θεό, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας κι αν ήταν, ο Θεός έπρεπε να τον ευχαριστήσει! Διαφορετικά, ίσως κάποιος άλλος Θεός κέρδιζε τις προτιμήσεις του πιστού… Με την βοήθεια της τότε τεχνολογίας, λοιπόν, κάποιες πόρτες άνοιγαν αυτόματα ταυτόχρονα με το άναμμα της φωτιάς στον βωμό
και κάποιες φορές κάποια αγάλματα άρχιζαν να κινούνται!
Ο Ήρωνας και ο Κτησίβιος λέγεται ότι είχαν φτιάξει συσκευές που μόλις άναβαν οι βωμοί του ναού μία πέτρινη σάλπιγγα ηχούσε αυτόματα προσκαλώντας τους πιστούς. Επίσης αυτόματα έπεφτε μέσα στο ναό μία λεπτή βροχή αρωματισμένου νερού, διάφορα μεταλλικά πουλιά άνοιγαν το ράμφος τους και κελαηδούσαν, κάποια αγάλματα κινούνταν ή και πετούσαν! Λέγεται επίσης ότι έλεγχαν αποτελεσματικά τον φωτισμό μέσα κι έξω απ’ το ναό προκαλώντας ακόμη και τεχνητή ομίχλη.

Ατμοστρόβιλος του Ήρωνα
Ο Ήρων από την Αλεξάνδρεια ήταν Έλληνας μαθηματικός, μηχανικός και εφευρέτης που έζησε τον πρώτο αιώνα π.Χ. Αρχικά εργάστηκε σαν υποδηματοποιός αλλά η Αλεξάνδρεια εκείνης της εποχής με την συστηματική τεχνολογική παράδοση τον κέντρισε να ασχοληθεί με κάτι αρκετά εντυπωσιακότερο. Είναι γνωστός περισσότερο σαν μηχανικός με υδραυλικές κατασκευές, απλές μηχανές αλλά και αυτοματισμούς αλλά ήταν επίσης και σπουδαίος μαθηματικός. Υπήρξε διευθυντής της περίφημης Ανώτατης Τεχνικής Σχολής της Αλεξάνδρειας (κάτι σαν το πρώτο πολυτεχνείο).
Η πρώτη ατμομηχανή επίσης ανακαλύφθηκε απ’ τον Ήρωνα. Αποτελούταν από ένα κλειστό δοχείο που όταν το νερό που είχε τοποθετηθεί μέσα του άρχιζε να βράζει, ο ατμός κατευθυνόταν με σωλήνες στο πάνω μέρος σε μία σφαίρα με δύο αντιδιαμετρικές εφαπτομενικά εξόδους. Η ταχύτητα εξόδου του ατμού συνδυασμένη με την κατάλληλη άρμοση της σφαίρας την έκαναν να περιστρέφεται με ταχύτητα ανάλογη του βρασμού του νερού. Η παραγόμενη κυκλική κίνηση από την ατμομηχανή του Ήρωνα θα μπορούσε να δώσει κίνηση σε αρκετές μηχανές της εποχής, όπως ο τόρνος.. Δεν έχουμε όμως αρκετά στοιχεία για κάτι τέτοιο.
Αλλη ενδιαφέρουσα κατασκευή του Ήρωνα ήταν η ανεμογεννήτρια. Χρησιμοποίησε την δύναμη του ανέμου μιας φτερωτής και μετέτρεψε την κυκλική κίνηση σε παλινδρομική για να κινήσει αεραντλία που θα τροφοδοτούσε μια ύδραυλιν.

Πιεστήριο λαδιού
 Υπήρχαν και στην αρχαία Ελλάδα (όπως υπάρχουν σε ευρεία χρήση και μέχρι σήμερα) πιεστήρια που με την δύναμη που εφαρμόζεται σε έναν κοχλία καταφέρνουν να συμπιέζουν οτιδήποτε χρειαστεί. Η δύναμη όμως που απαιτείται για την λειτουργία τους είναι συνήθως μεγάλη κάνοντας ιδιαίτερα κουραστική την χρήση τους.
Ο Ήρωνας λοιπόν κατανοώντας καλύτερα απ’ τους υπόλοιπους την μηχανική των υγρών κατάφερε και έφτιαξε μερικές συσκευές ώστε να βγαίνει ευκολότερα το λάδι απ’ τις ελιές με την βοήθεια υδραυλικής πρέσας. Αυτός ο τύπος πιεστηρίου αν και είναι δυσκολότερος κατασκευαστικά, μιας και απαιτεί σοβαρή κατασκευαστική ακρίβεια, δίνει πολύ καλύτερα αποτελέσματα μιας και ο πολλαπλασιασμός δυνάμεως που πετυχαίνει είναι εντυπωσιακός σε σχέση με το απλό μηχανικό πιεστήριο.
Ο ίδιος βασικός τρόπος συμπίεσης χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα στα περισσότερα πιεστήρια λαδιού, τυπογραφεία, ανυψωτικά μηχανήματα κλπ. Ο Κτησίβιος έφτιαξε επίσης κάποιο παρόμοιο πιεστήριο που δούλευε με αντλία κενού! Φυσικά η στεγανοποίηση που απαιτούσε η κατασκευή ήταν ακόμα καλύτερη από το υδραυλικό πιεστήριο.

Αντλία νερού
Ο Κτησίβιος έζησε τον 2ο  π.Χ. αιώνα στην Αλεξάνδρεια. Ήταν γιος κουρέα, αλλά ευτυχώς το ευνοϊκό για τις επιστήμες περιβάλλον της Αλεξάνδρειας του επέτρεψε να αφήσει σύντομα το κουρείο και να ασχοληθεί με εφευρέσεις. Σε αρχαία κείμενα περιγράφεται ως «ιδιοφυής μηχανικός» που οι επινοήσεις του επηρέασαν  την ερευνητές της εποχής.

Ύδραυλις
 Ο Κτησίβιος εκτός των άλλων ασχολήθηκε και με την μουσική κατασκευάζοντας το πρώτο πληκτροφόρο όργανο. Η ύδραυλις ήταν ένα μουσικό όργανο που λειτουργούσε με πίεση που του παρείχαν αντλία αέρα και υδραυλικός μηχανισμός και οδηγούσε κατ’ επιλογή των πλήκτρων ισάριθμους μεταλλικούς αυλούς. Ένας έξυπνα σχεδιασμένος και κατασκευασμένος μηχανισμός επέτρεπε σε μία αεραντλία να αποθηκεύει τον συμπιεσμένο αέρα σε μια δεξαμενή και με την βοήθεια υδραυλικού συστήματος να τον στέλνει με διαρκώς σταθερή πίεση για την λειτουργία του οργάνου. Έτσι κάθε πλήκτρο μπορούσε πάντα να στέλνει σε κάθε αυλό σταθερή πίεση αέρα. Ήταν ένα πληκτροφόρο μουσικό όργανο που μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί πρόδρομος του σημερινού αρμόνιου.
Αν και κατασκευαστής της θεωρείται ο Κτησίβιος, άλλοι αποδίδουν την εφεύρεσή της στον Ήρωνα και την εξέλιξή της στον Κτησίβιο. Κοντά στο Δίον στην Πιερία το 1992 βρέθηκε τμήμα υδραύλεως του 1ου αιώνα π.Χ. Με βάση την περιγραφή του Ήρωνα και του Βιτρούβιου και το κομμάτι που βρέθηκε έγινε δυνατή η ανακατασκευή της από τον καθηγητή Δημήτρη Παντερμάλη.Η ύδραυλις χρησιμοποιούταν μέχρι τον 9ο τουλάχιστον αιώνα από βυζαντινούς αυτοκράτορες. Από πολλούς ερευνητές θεωρείται ότι το εκκλησιαστικό όργανο βασίστηκε πάνω στο σχέδιο της υδραύλεως.


Αντλίες αέρος
Οι αντλίες αυτές του Κτησίβιου χρησιμοποιήθηκαν και σε άλλες του κατασκευές από μεταγενέστερους κατασκευαστές. Μπορούν να αντλήσουν τόσο νερό όσο και αέρα ανάλογα με τον βαθμό στεγανότητας που επιτεύχθηκε στην κατασκευή. Σε πολλές εφαρμογές χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα, λόγω απλότητας της κατασκευής αλλά και αξιοπιστίας. Οι εμβολοφόροι κινητήρες εσωτερικής καύσης που χρησιμοποιούνται σήμερα σε εκατομμύρια αυτοκίνητα και άλλες εφαρμογές θεωρούνται μια έξυπνη μετατροπή αυτού του τύπου αντλιας!
του Ηλία Σφέτσου

Πηγη:http://www.polispress.gr/lang/gr/archives/40051